در نتیجه فرسودگی شغلی گسترده و کمبود نیروی کار، فضای مراقبت های بهداشتی در حال تغییر همیشه به دنبال «چیز بزرگ بعدی» برای پشتیبانی از توانمندسازی نیروی کار است و هوش مصنوعی در حال حاضر رقیب اصلی است. استفاده از هوش مصنوعی در محیط های بالینی به طور فزاینده ای رایج می شود و با مدیران این صنعت در حال ماندن است گزارش برای چهارمین سال متوالی هیجان انگیزترین و پیشرفته ترین فناوری است.
با این حال، در حالی که مزایای غیرقابل انکاری وجود دارد، پلتفرم های هوش مصنوعی که به طور خاص برای بهبود تجربه پزشک طراحی شده اند، شک و تردید را برانگیخته است و بسیاری از پزشکان هنوز در مورد استفاده از آن محتاط هستند – از جمله پرستاران. در آوریل 2024، پرستاران مستقر در سانفرانسیسکو توسط Kaiser Permanente استخدام شدند. اعتراض کرد استفاده سیستم بهداشت از ابزارهای هوش مصنوعی “تست نشده”، با یکی از مسائل مهم بی احترامی به حرفه پرستاری در دست راه حل های توانمندسازی نیروی کار مبتنی بر هوش مصنوعی است. برای کاهش این چالش رو به رشد، رهبران پرستاران در Kaiser درخواست کردند که کارگران و اتحادیهها بخشی از فرآیند توسعه هوش مصنوعی باشند و آنها به طور مستقل نحوه استفاده از هوش مصنوعی را به صورت فردی تعیین کنند.
در این حرفه، هنوز بی اعتمادی و تردید در مورد فناوری ناآشنا وجود دارد، زیرا ایمنی و رفاه بیمار همیشه دغدغه اصلی است. پرستاران مستحق زمان، فضا و منابعی هستند که برای ایجاد یک سطح راحتی واقعی با هوش مصنوعی با درک مزایای بالقوه نه تنها برای بیمار، بلکه برای خودشان، به عنوان زمانی که راهحلهای هوش مصنوعی با موفقیت مورد استفاده قرار گیرند، میتوانند مکمل حرفه پرستاری باشند – نه جایگزین آن. .
ارزش بی نظیر نقش پرستار
در سراسر صنعت، ترس از اینکه هوش مصنوعی به جای پرستاران استفاده شود، مهمترین دلیل دلهره است. تصور این است که راهحلهای خودکار ممکن است منجر به تغییر در تعداد کارکنان و نقشهای شغلی شود، که یک نگرانی شدید در میان کمبودهای فراگیر نیروی کار است که میتواند منجر به مقاومت پرستارانی شود که نگران امنیت شغلی هستند.
پرستاران در Kaiser با ابزار فعال هوش مصنوعی سیستم پرونده الکترونیک سلامت (EHR) مشکلات مکرری داشتند که جزئیات مراقبت از بیمار را در طول هر شیفت انجام میدهد و سپس دادههای جدید را برای تعیین درجه مراقبتی که بیمار در شیفت زیر کار میکنند، به کار میگیرد. . از لحاظ تاریخی، پرستاران کنترل بیشتری بر ایجاد درمان های بیمار داشتند. در حال حاضر، پرستاران گزارش میدهند که سیستم جدید به طور معمول وظایف کارکنان ناکافی را برای ارائه مراقبت از بیمار ارائه میکند، زیرا این سیستم ظرفیت بررسی مسئولیتهای مهم مانند آمادهسازی درمانهای خاص قبل از قرار ملاقات یا آموزش بیماران و اعضای خانواده در مورد برنامههای مراقبتی خود را ندارد. این وظایف به ظاهر پیش پا افتاده می تواند منجر به عواقب فاجعه باری از جمله مراقبت تاخیری یا تکه تکه، افزایش پذیرش مجدد یا چالش های مرتبط با پایبندی به دارو شود.
یکی دیگر از ملاحظات مشابه، قابل اعتماد بودن تعامل انسانی در طول فرآیند درمان است. لمس انسان یکی از اساسی ترین جنبه های مراقبت از بیمار است که در هسته پرستاری قرار دارد. اگرچه هوش مصنوعی میتواند به تسریع تجزیه و تحلیل دادهها و به حداقل رساندن بار اداری کمک کند، اما این راهحلها قادر به ایجاد ارتباط همدلانه و دلسوزانه پرستار نیستند. ارائه مراقبت با حمایت عاطفی و درک غیرقابل جایگزینی است، به خصوص که اعتماد و ارتباط بین پرستاران و بیماران به طور قابل توجهی نتایج مراقبت را بهبود می بخشد.
ارزیابی دقت و نگرانی های حفظ حریم خصوصی
ارائه مراقبت های بهداشتی نیازمند دقت و صحت تزلزل ناپذیر است. به این ترتیب، این تصور که هوش مصنوعی میتواند با تشخیص اشتباه بیمار یا انجام درمان نادرست بر نتایج تأثیر منفی بگذارد، میتواند بسیار نگرانکننده باشد. برخلاف اشتباهاتی که توسط انسانها انجام میشود و معمولاً قابل پیشبینی هستند و تصحیح آنها آسان است، خطاهای ایجاد شده توسط هوش مصنوعی تصادفیتر هستند و پیشبینی و اصلاح سریع آنها را دشوار میکند و به طور بالقوه منجر به آسیب به بیمار میشود. این حاشیه خطا در مراقبتهای بهداشتی بسیار خطرناک است و به عدم اطمینان کمک میکند.
استفاده از هوش مصنوعی مراقبت های بهداشتی نیز نگرانی هایی را در رابطه با اخلاق و حریم خصوصی ایجاد کرده است. با افزایش سریع شیوع نقض دادههای مراقبتهای بهداشتی، دادههای بیمار باید محرمانه بماند و هرگونه ادغام هوش مصنوعی باید شامل اقدامات سختگیرانه برای تضمین حداکثر حفاظت از دادهها باشد. پرستاران شخصاً در قبال حفظ رازداری بیمار احساس مسئولیت میکنند و هرگونه نقصی که به دلیل آسیبپذیریهای تکنولوژیکی باشد کاملاً غیرقابل قبول است.
شناخت مزایای غیرقابل انکار هوش مصنوعی
فرصت واقعی هوش مصنوعی این است که به متخصصان بالینی اجازه می دهد تا به انجام وظایفی که برای انجام آنها آموزش دیده اند – و کارهایی که واقعاً دوست دارند انجام دهند، بازگردند. هوش مصنوعی میتواند وظایف روزمره و معمولی را که پزشکان را عقب نگه میدارد، انجام دهد و پهنای باند افزایشیافتهای را برای آنها فراهم کند که حول مراقبت مستقیم از بیمار متمرکز است. این تصور برای استدلال آنها در مورد اینکه چرا در ابتدا حرفه خود را دنبال کردند، اساسی است.
برای پرستاران برای جذب کامل ابزار هوش مصنوعی و پذیرش هوش مصنوعی به عنوان یک دارایی حرفه ای بادوام، آموزش جامع و شخصی مورد نیاز است. به عنوان مثال واقعیت مجازی (VR) را در نظر بگیرید – در اصل ایجاد شده است برای افزایش تجربه بازی های ویدیویی، این فناوری در بسیاری از حوزه های تمرکز اضافی گسترش یافته است. هنگامی که ارزش VR برجسته تر شد، ذهن کنجکاو در طیف گسترده ای از مشاغل به تدریج شروع به آزمایش برای تعیین برنامه های تکمیلی کردند. همین احساس باید برای شروع هوش مصنوعی در مراقبت های بهداشتی در تلاش برای بهبود نتایج بالینی با اجرای فناوری هایی برای تمرکز بر ارائه مراقبت های انسان محور اعمال شود.
در مراقبت های بهداشتی، آموزش واقعیت مجازی چشم اندازهای سه بعدی جذاب و همهجانبه ای از سناریوهای شبیه سازی شده و عملی را با استفاده از یک هدست دیجیتال ایجاد می کند که به پزشکان فرصت مشاهده، گوش دادن و احساس محیط اطراف خود را می دهد. بهجای ارائه دانش از طریق درسهای مربی، VR میتواند آمادگی پزشک را با ادغام مؤلفههای استراتژیک از یادگیری آنلاین، یادگیری مبتنی بر ویدیو و چند رسانهای، و یادگیری مبتنی بر شبیهسازی بهینه کند و متخصصان بالینی را قادر میسازد تا از اشتباهات خود بدون خطر آسیب به بیمار درس بگیرند. آموزش VR ثابت شده است بهبود عملکرد جراحی فراگیران تا 230٪، تجهیز آنها به مهارت های لازم برای انجام مراحل 20٪ سریعتر و دقیق تر. نسبت به روش های آموزشی سنتی
راه رو به جلو
با توجه به این تردیدهای منطقی، شیوههای فعالشده با هوش مصنوعی در مراقبتهای بهداشتی و پرستاری باید رویکردی محتاطانه و دقیق با توجه به پرستاران سازمان خود داشته باشند. در درجه اول، پرستاران باید به اندازه کافی آموزش ببینند که هوش مصنوعی باید به عنوان ابزاری برای کمک به قضاوت انتقادی و مراقبت خیرخواهانه پرستاران باشد، نه جایگزین. علاوه بر این، از آنجایی که اکثر توسعه دهندگان هوش مصنوعی تخصص بالینی ندارند، سازمان های مراقبت های بهداشتی باید با پرستاران همکاری کنند تا دسترسی کاربران را افزایش دهند و تأثیر مثبت و پایداری بر احساسات پرستاران نسبت به هوش مصنوعی بگذارند.
علیرغم مزایای استفاده از مدل های مبتنی بر هوش مصنوعی در مراقبت های بهداشتی، پرستاران نباید احساس کنند مجبور به پذیرش این فناوری ها هستند. با این وجود، اگر بیمارستانها علاقهمند به معرفی هوش مصنوعی در جریانهای کاری بالینی هستند، رهبران باید آموزشهای گستردهای را برای تسهیل یکپارچهسازی یکپارچه ارائه کنند و به نگرانیهای پرستاران کاملاً گوش دهند تا اطمینان حاصل کنند که احساس میکنند به اندازه کافی شنیده میشوند. ایجاد تعادل بین پیشرفت های تکنولوژیکی با عناصر انسانی غیرقابل مقایسه پرستاری، نتایج بالینی را بهینه می کند و به ایجاد اعتماد کمک می کند.
